نرم افزار آزاد و قدرت

در نرم‌افزار، مفهوم آزادی و این سؤال که کاربران نرم‌افزار باید چه حقوقی داشته باشند، اغلب به نظر می‌رسد که به چیزهایی مانند ویژگی‌ها و عملکردها بیشتر نگاه می‌کنند.

ویژگی ها و عملکرد می تواند خوب باشد، اما نه به قیمت آزادی ما.

قدرت واقعی در آزادی اجرا و مطالعه، تغییر و به اشتراک گذاری برنامه نهفته است.

این فلسفه که انکار این حقوق از کاربران غیراخلاقی است، زیربنای جنبش نرم افزار آزاد را تشکیل می‌دهد و زمینه را برای این حقوق فراهم می‌کند.

نهضت نرم‌افزار آزاد در هسته‌اش، توانمندسازی کاربران است. نرم افزار شرکتی، که در آن کد منبع مخفی نگه داشته می‌شود و تغییرات محدود می‌شود، نمونه‌ای از اعمال قدرت بر دیگران است که آنها را در یک قفس دیجیتال به دام می‌اندازد. آنها تابع هوس‌های توسعه‌دهنده نرم‌افزار هستند، که قبلاً تصمیم گرفته است که کاربران برنامه چه کاری را می‌توانند یا نمی‌توانند انجام دهند. از آنجایی که نرم‌افزار به طور فزاینده‌ای با ظاهر شدن در همه چیز (یا به ظاهر چنین است) و تصمیم‌گیری در سکوت در مورد آنچه که “اجازه” انجام آن را دارید، زندگی ما را اداره می‌کند، این سؤال که چه کسی نرم‌افزار را کنترل می‌کند به این سؤال تبدیل می‌شود که چه کسی شما را از طریق آن کنترل می‌کند و به موضوع تبدیل می‌شود. اهمیت اخلاقی و سیاسی این عدم کنترل کاربر بر نرم‌افزار اشتباه است، و مثال‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه عدم قدرت کاربر بر نرم‌افزار به طور مستقیم به آنها و جامعه در کل آسیب می‌رساند.

نرم افزار آزاد، در تضاد کامل، کاربران را از این اسارت دیجیتالی رها می کند. این چهار آزادی اساسی را به آنها می‌دهد:

  • آزادی اجرای برنامه برای هر هدفی
  • آزادی مطالعه نحوه عملکرد برنامه و تغییر آن
  • آزادی توزیع مجدد نسخه‌های دقیق برنامه
  • آزادی توزیع مجدد نسخه‌های اصلاح شده برنامه

در دنیایی که به طور فزاینده‌ای تحت تسلط نرم‌افزار است، جنبش نرم‌افزار آزاد پادزهری قدرتمند برای نیروهای کنترل ارائه می‌دهد. با پذیرش نرم‌افزار آزاد، می‌توانیم قدرت خود را به‌عنوان کاربر بازیابی کنیم، آن را متناسب با نیازهایمان شکل دهیم و کنترل محاسبات خود را حفظ کنیم.

GNU General Public License (GPL) این فلسفه را نشان می‌دهد، این برنامه نه تنها به این منظور طراحی شده است که به کاربران اجازه استفاده و اصلاح نرم‌افزار را بدهد، بلکه برای اطمینان از حفظ این آزادی‌ها برای همه کاربران طراحی شده است. GPL بیانگر این باور است که کاربران باید بر نرم‌افزار خود کنترل داشته باشند، و روح منشور حقوق را در عملکرد آن برای تضمین آزادی‌های فردی در برابر نهادهای برتر منعکس می‌کند.

جنبش نرم‌افزار آزاد با هدف توانمندسازی کاربران، حصول اطمینان از اینکه نرم‌افزار به آنها خدمت می‌کند و نه برعکس، می‌خواهد. بنابراین، این جنبش در تقاطع فناوری و حقوق بشر قرار دارد و از جهانی دفاع می‌کند که در آن نرم‌افزار به جای محدود کردن، قدرت می‌بخشد و به جای تفرقه، متحد می‌کند.

بنابراین، دفعه بعد که به سراغ یک نرم‌افزار می‌روید، اهمیت کنترل نرم‌افزاری که استفاده می‌کنید را بدانید و از خود بپرسید: آیا می‌خواهید در قفس زندگی کنید، مطیع استادی باشید که برای شما تصمیم می‌گیرد یا شما آیا می‌خواهید یک فرد آزاد باشید؟ امیدوارم دومی رو انتخاب کنید.

من شما را تشویق می‌کنم برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد جنبش نرم‌افزار آزاد و اطلاع‌رسانی درباره اهمیت نرم‌افزار آزاد به اینجا مراجعه کنید.

منبع jxself

پ‌آرچ – تجربه استفاده از توزیع ایرانی

مقدمه

پ‌آرچ (P-arch) یک توزیع گنو/لینوکس بر پایه آرچ است و به صورت پروژه شخصی توسط تیم پ‌آرچ توسعه داده می‌شه. این سیستم عامل کاملا آزاد و متن باز بوده و مشارکت در این پروژه برای همه آزاد است.

اسم

پ‌آرچ مخفف پرشین آرچ (Persian Arch) که پارچ هم خوانده می‌شه. نقدهای زیادی به اسم وارده چرا که وقتی از اسم پروژه جوک ساخته بشه، جدی بودن پروژه توسط جامعه زیر سوال میره.

تجربه کاربری

من نسخه‌های گنوم و KDE را استفاده کردم. به عنوان کسی که ۱۰ها توزیع را امتحان کرده، میگم عالیه! یک توزیع سبک بدون برنامه‌های پیش‌فرض بلا استفاده، نصاب زیبا و آسان، برنامه‌های از پیش نصب شده کاربردی و … . تو این شرایط فیلترنت که دسترسی به خیلی از برنامه‌ها غیرممکن شده، AUR همه چیز را در دسترس قرار داده. قبلا تجربه استفاده از مانجارو را داشتم ولی پ‌آرچ یک سر و گردن بالاتر است. سرعت، روان بودن، مصرف بهینه باتری نسبت به باقی توزیع‌ها از جمله ویژگی‌های پ‌آرچ است. مانجارو مشکلات خودش را دارد که تو این مقاله سهراب به خوبی توضیح داده. تنها رقیب جدی پ‌آرچ، EndeauvorOS می‌تونه باشه که اهداف متفاوتی دارد.

من استفاده از گنو لینوکس را از CentOS 6 شروع کردم و بعد از استفاده از توزیع‌های مختلف به دبیان رسیدم. بعد از ۴ سال استفاده از دبیان با رابط کاربری گنوم، تصمیم گرفتم توزیع بهتری را امتحان کنم. در ماستودون دوستان توزیع‌های برپایه آرچ را پیشنهاد دادند. اول کمی گارد داشتم چون تجربه خوبی از مانجارو نداشتم؛ مدتی پ‌آرچ را روی ماشین مجازی امتحان کردم و واقعا لذت بردم! من پ‌آرچ را برای دوتا از نزدیکانم هم نصب کردم البته با رابط کاربری گنوم، و اونها هم با من هم عقیده هستند که این توزیع واقعا خوبه.

تیم توسعه

من تو کامیونیتی‌های مختلفی بودم و با تیم‌های توسعه زیادی ارتباط داشتم ولی مثل تیم پ‌آرچ ندیدم! پیشنهادم را به ساعت نکشیده، اجرا کردند! سابقا در تلگرام و الان در فروم، هر کسی هر مشکلی در رابطه با پ‌آرچ داشته باشه راهنمایی می‌کنند.

نتیجه

من پ‌آرچ را به همه توصیه می‌کنم؛ اگه از ویندوز و آپدیت‌هاش خسته شدید و یا کاربر گنو لینوکس هستید و با Package Manager مشکل دارید، پ‌آرچ گزینه خوبیه برای مهاجرت.